Zygmunt Jan Prusiński i Ewa Prusińska - Kolasińska
Ewa i Zygmunt w Antologii...
Autorzy: Zygmunt i Ewa
Antologia w Słupsku...
Czesława Długoszek napisała w słowie wstępnym „Poznawanie siebie”...
Mottem: „Zaraz przyniosę flachę” Zygmunt Prusiński rozpoczyna wiersz "Pamięci Poety i wszystkich flach wypitych", którego lirycznym bohaterem jest nieżyjący gorzowski poeta Kazimierz Furman. Autor wykorzystuje w liryku motywy biograficzne i anegdoty z barwnego życia Kazimierza Furmana.
"(...) pojawił się otóż Kazik, który w chwilę po przywitaniu zgarnął z biurka te pieniądze i chyżo wyskoczył z pokoju, z okrzykiem - zaraz przyniosę flachę ! Cóż było robić ? Naraził mnie na stratę, ale i tak darzę go sympatią. Zwłaszcza, że okazał się solidny i wkrótce wrócił. Bez pieniędzy, ale w dobrym nastroju powracałem do Zielonej Góry. Ach, ci poeci !"
Fakt przypomnienia przez Zygmunta Prusińskiego we własnej twórczości znakomitego, acz niedocenionego Kazimierza Furmana jest sposobem jej ocalenia, lecz również ożywienia legendy poetów buntowników - Andrzeja Bursy, Rafała Wojaczka, Kazimierza Furmana.
Wiersze Zygmunta Prusińskiego wzbogacone elementami małomiasteczkowego pejzażu, folkloru środowiska lokalnej bohemy, autobiograficznymi motywami i erotyką - bliską tzw. legendom miejskim o czarnej Mańce (np. "Moja kobieta umie patrzyć w niebo") - określają jego twórczość wobec kultury wysokiej i tradycyjnie rozumianego folkloru miejskiego. "Ulica Towarowa" K. I. Gałczyńskiego czy "Karuzela z Madonnami" M. Białoszewskiego będą dla Czytelnika punktem odniesienia. Folkloryzm Zygmunta Prusińskiego Czytelnik odczyta jako świadomą stylizację, również w postawie poety - barda usteckiej ulicy.
___________________
9 Luty 2014 r.
Antologia w Słupsku...
Mirosław Kościeński, wiceprezes słupskiego oddziału Związku Literatów Polskich pisze trochę o mnie w tytule „Jaskółki rysują klucze wiolinowe w przestrzeni”
"Dwa pierwsze wiersze Zygmunt Jan Prusiński poświęca zmarłemu poecie i koledze Kazimierzowi Furmanowi, stąd pisze o pamięci poety i wszystkich flachach wypitych (a motto z Furmana jest naprawdę celne). Dalej stwierdza, cyt.
"tyle jest jadu ukrytego w ludziach
wyostrza się twoje spojrzenie
i moje nie jest ostatnie"
("Spodek pustej szklanki").
Wiersze
Ewa Jolanta Prusińska - Kolasińska
SZLAKIEM CHMURNEJ WSPINACZKI
Motto: "Świat bezustannie się przeobraża.
Ten, kogo spotkałeś, znowu się pojawi.
Komu pozwoliłeś odejść, powróci."
- Paulo Coelho -
Jak na igrzyskach
starożytnej Olimpii
zawodów o wieniec laurowy
pobiegłam za horyzont
zielonej doliny -
Wzgórz Włodzickich
Wspinaczek
mlecznych lat nieba
w białych obłokach -
kreśląc na korze
pamiętnik cyrklem
kolistych dób
z "pyłem księżycowym"
Gałczyńskiego
na dynamicznych stopach
Przy fontannie
rzeźby Jana
obok ratusza
śmieszką oczom
darowałeś
zieleń mocnej mięty
odurzenie
zapachem maciejki
ogrodu nawodnionych
słów poezji...
Niczym Cyganka
stoję na rynku
z dłonią
poplątanych kresek
linii papilarnych
statusu Noworudzianki
w zakręconej fabule
powieści pisarza
z kałamarzem w ręku
Patrzę i widzę...
Spod firanek
śnieżnych rzęs
łakome usta całownika
nad Sowią Górą
to lot -
nad wzniesieniem
krainy obiecanej
płynącej wartkim
potokiem
źródlanych wód...
Czy Nowa Ruda da się lubić...?
Brzeg. 22.01.2013
Ewa Jolanta Prusińska - Kolasińska
TĘCZA W DOLINIE OLCH
Motto: " Dopiero w dzielnicy mroków znikł cień, — teraz idzie
Dziewczyna sama, bez towarzysza. Sama, jedna..."
- Emil Zegadłowicz -
W słupieckiej Dolinie Olch
rozświetlonej sławą
piewcy Josepha Wittiga
w porze topnienia śniegów
zamieniam słowa -
nasączone miodem
i kroplą piołunu
na modlitwę
o złoty deszcz z nieba
Niebo z dołu podpływa
surową czerwienią
wirtuoz powietrze
drga na skrzypcach
westchnień...
z wiatrem chłoniesz
jej zapach
kropel miłości
nawilżonych łzą
romantyka...
Szukasz jej śladów
w bliskości wiersza
Nie znanych wzruszeń
w pożarze nocy
płonące lody gasisz
udręką kapłanki
idącej w stronę wiosny
Zasnęłam i śniłam...
O delikatnej woni
nad doliną
czasie
płaczu i śmiechu
pieszczot i rozłąki
o różowej mgle
nad nami
wypełniającej wszystko
Ziemia przyspiesza rytm...
a ty jakbyś mnie znał
od zawsze...
Brzeg. 14.02.2013
(strona 145-148)
Zygmunt Jan Prusiński
SPODEK PUSTEJ SZKLANKI
Motto: " - jak powiem ci
że potrzebuję trzy pięćdziesiąt
to dasz trzy ?"
- Kazimierz Furman -
A może pójdziemy do baru "Pod Chmurkę"
zaczerpnąć powietrza i "Sporta" zapalić...
tyle jest jadu ukrytych w ludziach
wyostrza się twoje spojrzenie
i moje nie jest ostatnie.
Pamiętasz w kiosku Ruch
"Spirytus salicylowy" -
tylko pięć złotych kosztował
to taki poczęstunek dnia
by zaostrzyć apetyt na rybkę
lub na flaki i w (musztardówce)
pełnej jak uśmiech kobiety -
wypić czyściochę z 40 procentami.
A wieczorem wracaliśmy
z Polany Białej Gwiazdy
i śpiewaliśmy i śpiewaliśmy:
"My ze spalonej wsi
my z głodujących miast"...
I było nam lepiej -
jakbyśmy wygrali konkurs poetycki.
6.5.2013 - Ustka
Poniedziałek 11:25
Zygmunt Jan Prusiński
PAMIĘCI POETY I WSZYSTKICH FLACHACH WYPITYCH
Motto: "zaraz przyniosę flachę"
- Kazimierz Furman -
To rycerska dusza -
to znaczy była
gdzieś skrywana przez samego
nauczyciela - diabła
rozkochanego w nim
że taki był - naturalny w swej osobowości.
Nigdy nie milczał
może jedynie kiedy spał w polu
lub pod wierzbą
a fortepiany mu grały
bezlitośnie w tonacji durowej.
Byłby moim kumplem
zaszlibyśmy chyba i za daleko
pszenica by nam szeptała
a my o niej jak o kobiecie
pisalibyśmy wiersze -
w zapachu kaca nazajutrz...
I jarzyłoby się słońce w nocy
nie ten pijany księżyc -
co tłucze te same strofy o zakochanych
w tawernach pod gołym niebem.
Może by polubił moją Ewę -
poetkę mego życia do końca...
Może by napisał dla niej
najładniejszy erotyk świata.
6.5.2013 - Ustka
Poniedziałek 10:18
Zygmunt Jan Prusiński
MASZ KRÓLA EROTYKÓW
Motto: „Myśli, pragnienia i pożądliwość.
Dusza i ciało.
To jest dopiero małżeństwo tysiąclecia...
A ja na ironię losu mam króla erotyków”.
- Ewa Prusińska -
Powinnaś rosnąć wciąż
jak niezapominajka
czy fiołek w lesie.
Szeptać moją poezję
dla tańczących jarzębin
z głową w chmurach.
Z uśmiechem brzozy na wzgórku
bywać taka jak lotna myśl
która od rana do wieczora
macha ręką na powitanie
i całuje usta poety.
Być żoną króla erotyków
to zaszczyt od Bałtyku do Tatr.
Powinnaś być dumna jak Odra
która w moich wierszach
opowiada o tobie...
Przy ognisku czuję słowo -
a w tobie czuję jabłko.
Zbliżam się w noc kochania.
9.10.2012 - Ustka
Wtorek 11:09
Zygmunt Jan Prusiński
MOJA KOBIETA UMIE PATRZYĆ W NIEBO
Jest delikatna
wpatruje się w niebo
jakby z niego czytała przyszłość.
Pod wieczór tańczy szczęśliwa jak nowe drzewa na pagórku
bo lepiej być na górze niż na dole -
tak mówią ci którzy są pewni.
Okoliczności sprzyjają
akurat burza jest daleko słychać błyski i grzmoty
tu nadal świeci słońce.
Moja kobieta jest umalowana
dba o figurę - biega i gimnastykuje się
lubię na nią spoglądać.
Wie że ją obserwuję niczym sowa -
konfiguruję zamysły czym ją zaskoczyć nie tylko kwiatami
każdego miesiąca dwudziestego szóstego.
Wiem jak uwielbia morze
przyrzekłem że musimy iść brzegiem
ku zachwytom przez zielonooką...
21.6.2013 - Ustka
Piątek 17:48
(strona 127-130)
Antologia poezji: "Zagraj (melodię spod lipy)"
